Կյանքը գեղեցկություն է, գնահատի՛ր

Կյանքը գեղեցկություն է, հիացի՛ր:

Կյանքը երջանկություն է, ճաշակի՛ր:

Կյանքը երազ է, իրագործի՛ր:

Կյանքը մարտահրավեր է, դիմագրավի՛ր:

 Կյանքը պարտականություն է, կատարի՛ր:

Կյանքը խաղ է, խաղա՛: Կյանքը թանկ է, գուրգուրի՛ր:

Կյանքը հարստություն է, պահի՛ր․․․

Ահա այսպես  եմ ցանկանում սկսել միտքս, և ինչու՞ չէ, նաև խորհուրդ տալ բոլորիսգնահատելու ու արժևորելու կյանքի ամեն մի պահը, քանի որ յուրաքանչյուրիս ապրելուընդամենը մեկ հնարավորություն է տրվում, վաղը գուցե այն չլինի: Կյանքը նմանեցնում եմ միմեծ ծովի՝ հանդարտ, գեղեցիկ, անսահման, հրաշալի, անկրկնելի, թանկ, փոթորկող, մեղմ, խորը:Մի ծով, որտեղ կան շատ հետաքրքիր վայրեր, պահեր, անսահման գաղտնիքներ, որոնք մենքցանկանում ենք իմանալ: Բայց ժամանակը անսահման չէ․ ինչ-որ պահ վերջանում է քոթթվածինը, չես կարողանում տեսնել այն, ինչ ցանկանում ես, բայց ուրախ եղիր, որ անգամ եղելես այդ ծովում: 
Այդպիսին է և կյանքը․մարդիկ ապրում են՝ փորձելով հասկանալ կյանքիիմաստը, բայց չեն նկատում, որ հենց դա է իմաստը։ Կյանքը անհասկանալի է,անկանխատեսելի, անսպասելի, հրաշալի, կյանքը գեղեցիկ է: Մարդիկ փորձում են փախչելբոլոր փորձություններից, հիասթափություններից, վատ բաներից: Բայց այդ ամենը ունի իրիմաստը, իր նշանակությունը: Կյանքը գեղեցիկ է նաև  իր տխուր և ուրախ պահերով: Մարդիկընդամենը պետք է հասկանան մի բան, եթե ծնվել են ուրեմն պետք է պատրաստ լինեն ամենբանի:

Ես դեռ այնքան մեծ չեմ, որպեսզի կարողանամ խոսել կյանքի լավ ու վատ, սև ուսպիտակ, արդար ու անարդար արժեքների մասին, բայց այնքանով, որքանով հասկանում եմ,կարող եմ ասել, որ դա մի յուրահատուկ զգացողություն է, որ ամեն մարդ, ինչպես նաև կենդանիարարած, աշխարհ գալով,  աչքը բացելով          այդ արժեհամակարգը արդեն իսկ կարծես ունի,այդ հրահանգը տեղադրվում է մարդու բանականության և ենթագիտակցության մեջ: Դա միզգացողություն է,  որ ամեն մարդ կարծես պայքարում է  կյանքում և գույներ է հաղորդում  իրկյանքին: Սկզբում մենք դա անում ենք  մեր ծնողների շնորհիվ և հենց առաջինպատկերացումները մենք կազմում ենք մեր ծնողների խորհրդներից  և այն տեսակետներից, որնրանք ջանասիրաբար ներդնում են երեխայի ենթագիտակցության մեջ՝ ունենալու համար սերկյանքի նկատմամբ: Կյանքը անվերջ պայքար է չարի և բարու միջև,  որտեղ շարունակ լսումենք, թե ինչպես է բարին հաղթում չարին, ցավոք, դա երբեմն մեզ պատմում են նրա համար, որմենք կարողանանք այդ գիտակցությամբ մեծանալ և պայքարել հանուն բարության,արդարության, քանի րր անարդարությունը ամենուր է: Կյանքի ընթացքը ցանկացած մարդուհամար լի է խոչընդոտներով, բայց միևնույն ժամանակ այն այնքան քաղցր է, որ այդդժվարությունները միայն էլ ավելի ամուր են կապում մեզ կյանքին․որքան դժվարություններ էլհանդիպեն մարդուն, մարդը կյանքը ավելի է գնահատում և ամուր կառչում է դրանից: Հիմամենք սովորում ենք, պայքարում ենք, որպեսզի գտնենք մեր տեղը այս կյանքում: Կյանքը միպարգև է, որ ստանում է ամեն մարդ աշխարհ գալով,  ստանում է և պետք է կարողանագնահատել այդ պարգևը և այն ժամանակահատվածը, որ որպես հյուր է դիտարկվում: Կյանքըգեղեցիկ է, և ինչ ապակիով նայեք նրան, այդ գույնով էլ կերևա: Այս կարճ, բայց մեծ իմաստպարունակող նախադասության մեջ  մեծ ճշմարտություն կա: Մենք յուրաքանչյուրս կյանքինկատմամբ ունենք մեր պատկերացումներն ու դիրքորոշումները, և դրանով պայմանավորվածմեր կյանքը կա՛մ դրական է, կա՛մ՝ բացասական: Կյանքի նկատմամբ լավատես մարդիկհեշտությամբ են հաղթահարում իրենց առաջ ծառացած խնդիրները, իսկ վատատաես մարդիկամեն ինչում մեղադրում են կյանքին և իրենց բաժին ընկած բախտին: Սակայն կյանքը գեղեցիկկլինի, եթե մենք լինենք նպատակասլաց և աշխատասեր՝ ամեն լավը զարգացնելով  և ամենինչում լավը տեսնելով: Երբ մենք լինենք մարդասեր և կամեցող, երբ ուրախանանք դիմացինիուրախությամբ և տխրենք դիմացինի տխրությամբ, երբ լինենք միասնական և սիրով, այդժամանակ նույնիսկ անհնարինը հնարավոր կթվա և կյանքը կլինի գեղեցիկ և անհոգ:

Աղբյուրը այստեղից